Zo’n 5 jaar geleden heb ik voor het eerst voet gezet in het Italiaanse land. Mijn foodie-vrienden en ik hadden daar een geweldig landhuis gehuurd ergens op een berg in the middle of nowhere. Naast de prachtige omgeving is dit land natuurlijk bekend om zijn overheerlijke keuken. En op een dag had iemand het briljante idee om een taartje mee te nemen bij de lokale Pasticceria. De keuze was gevallen op een chocoladetaart. Ik had niet gedacht dat ik daar, ruim 5 jaar na dato, nog steeds aan zou denken.
Oorverdovende stilte
De eerste hap genomen, was ik stomverbaasd over de smeuïgheid van de chocolade. Ik had verwacht dat deze wat steviger zou zijn. Ik wilde er iets over zeggen tegen mijn gezelschap, maar ik kon geen woord meer uitbrengen. De chocolade was zó zacht – en de bodem zó prachtig droog gebakken – dat we 10 minuten nodig hadden om 1 hap taart te verwerken. Het was voor het eerst die week een half uur stil op de berg.
Spijt als haren op mijn hoofd
Je begrijp dat ik, na het eten van deze taart, deze dolgraag thuis een keer had willen maken. Ik had natuurlijk de plaatselijke Pasticceria kunnen bezoeken en heel brutaal om het recept kunnen vragen. Maar nee, Deedy dacht heel nonchalant, “daar kan ik vast wel een recept van opduikelen op het internet.” Maar boy oh boy wat heb ik spijt…spijt dat ik tóch niet even lang die Pasticceria ben gereden, want ik heb ‘m nooit meer gegeten zoals in die vakantie.
Zoekt en gij zult vinden
Sinds die vakantie ben ik naarstig op zoek naar hét recept. Na veel verwoede pogingen heb ik nu eindelijk het recept weten samen te stellen dat behoorlijk in de buurt komt van het origineel. En telkens als ik een stukje van dit overheerlijke taartje eet, ontstaat er rust: Rust in mijn hoofd en rust in mijn lijf. Dit taartje is een puur ontspanmomentje voor jezelf (en diegene waar je de left-overs mee deelt). En uiteraard hoort daar een rustgevend muziekje bij!
Gone with the cake
Mijn oor is gevallen op de plaat van Melody Gardot. En dan vooral het allereerste nummer dat op haar album ‘My one and only thrill’ staat.
Ik waan me – bij het horen van de eerste vioolstreken op ‘Baby I’m a fool’ – in een ‘Gone with the wind’-scène, waarin ik word gekust door die enorme knappert uit de film in zijn perfect getailleerde pak. Alleen zal dit niet ‘net als in de film’ een héél aantrekkelijk gezicht worden; aangezien mijn mond vol plakkerige chocolade zal zitten en het koekkruim in mijn mondhoeken zittend, mijn vraatzucht zal proberen te verraden. Ik hou het dus maar bij dromen tijdens het opsmikkelen van dit taartje. Ik zal mijn eigen knappert vooraf een kus geven en eerlijk opbiechten dat er een stuk taart op me staat te wachten. Dat ik dan even afdwaal naar de 30-er jaren, vertel ik er voor de verandering dan maar even niet bij 😉
Wat heb je nodig
Deeg:
– 125 gr. boter (op kamertemperatuur)
– 70 gr. fijne kristalsuiker
– 50 gr. amandelmeel
– 50 gr. fijngemalen pistachenoten / hazelnoten
– 250 bloem
– 1 ei
Vulling:
– 150 gr. donkere chocolade
– 250 ml. slagroom
– 70 gr. boter (ongezouten)
– snufje zout
– 50 gr. fijngemalen pistachenoten
Ook nodig:
– Lage taartvorm / quichevorm 22 cm doorsnede
Wat je gaat doen
Roer de boter zacht en voeg de suiker en het amandelmeel toe. Meng dan, geleidelijk aan, de bloem er doorheen. Hak de pistachenoten fijn en meng deze samen met het ei door het mengsel.
Haal dit mengsel uit de kom en kneed het tot een samenhangend deeg op een met bloem bestoven aanrecht. Mocht het deeg nog iets te droog zijn, kan je een paar druppels water toevoegen. Doe dit heel geleidelijk, want het deeg mag niet te nat worden. Maak een dikke plak van het deeg, wikkel het in huishoudfolie en leg het 30 minuten in de koelkast zodat het kan opstijven.
Maak van het deeg een lap van 5 mm dik en bekleed hiermee een lage, ingevette vorm. Prik een paar kleine gaatjes in het deeg en plaats er steunvulling in zodat je kunt blind bakken.
Bak blind in ongeveer 10 minuten op 180c. Haal de bodem uit de oven en haal de steunvulling eruit. Plaats de bodem weer terug in de oven en laat deze nog ongeveer 10 minuten bakken, of in ieder geval totdat deze droog is en een mooi lichtbruine kleur heeft. Haal de vorm uit de oven en laat deze even afkoelen. In de tussentijd kan je met de vulling beginnen.
Smelt de chocolade met de slagroom, boter en snufje zout in een steelpan. Roer dit door, totdat het een gladde massa is geworden. Laat het niet koken. Giet de helft van dit mengsel in de taartbodem en strooi dan de fijngehakte noten er over. Giet dan het resterende chocolademengsel in de vorm en strijk het glad. Zet de taart op het aanrecht, zodat deze kan afkoelen. Zodra hij een beetje is afgekoeld, kan hij de koelkast in om minstens 2 uur op te stijven.
Als je een extra smaaksensatie wilt toevoegen, zou je een 1/2 theelepel kaneel of een paar eetlepels wishky kunnen toevoegen aan de chocolademassa. Zo krijg je nét even een ander resultaat. Wanneer je de taart serveert, kan je wat vers geraspt citroenschil over de taart heen strooien. Door de donkere chocolade is de taart vol van smaak en de citroen geeft een heerlijk frisse noot.
Veel plezier met het maken en eet smakelijk!
Miss Deedy is voorstander van het legaal kopen van muziek. Ben je enthousiast geworden en wil je, na het lezen van deze blog, het album van Melody Gardot aanschaffen? Klik dan hier door naar iTunes.
