Gistermiddag zat ik naast een bijzonder aardige man te eten bij Ron Blaauw. Ik kende hem niet, heb niet eens zijn naam gevraagd tijdens de lunch (sorry daarvoor), maar we hebben heerlijke gesprekken gevoerd. Over onze voedselcultuur, slow food, dat we zo weinig tijd aan gezonde en echte voeding besteden en over de voedseltoekomst van onze kinderen.
Hij verraste mij op een gegeven moment met de volgende stelling die ik graag met jullie wil delen: “Onze voedselcultuur is achteruit gegaan doordat vrouwen meer en langer zijn gaan werken. Neem een voorbeeld aan Italië. Daar worden de ‘kwaliteiten van een vrouw’ mede beoordeeld door haar kookkunsten en waar zij haar ingredienten vandaan haalt. Een groot deel van de dag spendeert ze hieraan en hele gezinnen genieten van de puurste ingredienten en de eerlijke gerechten die daar uit voort komen. Doordat vrouwen minder tijd hebben, wordt er sneller ingekocht, meer kant-en-klaar gegeten en minder kritisch gekeken naar de kwaliteit van producten.”
Nou, laat me maar eens weten wat jullie daar nou van vinden!
Zal ik maar beginnen dan. Ik snap waar zijn stelling vandaan komt. Als voormalig carrièretijger had ik geen tijd om heel bewust met voeding en koken bezig te zijn. Toen ik daar weer meer tijd aan ging besteden, kostte me dat ook heel veel tijd extra. Als je niet alles in de supermarkt wilt halen (m.u.v. de grote steden) dan ben je soms een hele zaterdag bezig om je versproducten bij de boer, biowinkel of regiomarkt vandaan te halen. Of je bestelt het, maar daar betaal je dan ook weer voor.
Het blijft lastig en het is wat onzinnig om te zeggen dat je dan maar moet stoppen met werken. Maar als je echt bewust met je voeding wilt omgaan dan moet je daar wel wat tijd voor vrijmaken. Anders zal er nooit iets veranderen, voor onszelf niet en voor de voedseltoekomst van onze kinderen niet. Want als een kind van jongs af aan wordt geconfronteerd met echte smaken en verse ingredienten dan bouw je daarmee een fundering voor de rest van zijn of haar leven.
Nog een laatste licht geëmancipeerde noot, want zo ben ik dan ook wel weer. In dit verhaal en in deze tijd kan ‘vrouw’ natuurlijk net zo makkelijk vervangen worden door ‘man’. Maar in het voorbeeld over Italië is dat natuurlijk een onmogelijke zaak 😉
Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties hierop! En hoe jullie tijd vrij maken in een druk leven om bewust met voeding om te gaan.
