Een paar weken geleden bracht ik 48 uur door in Vietnam tijdens een reis die ik maakte samen met collega foodbloggers en Queens Vis. Deel 1 van mijn dagboek hebben jullie al gelezen, of gaan jullie nu doen, en vandaag is het tijd voor deel 2!
[perfect_quotes id=”13314″]
Die 48 uur vliegen om waar je bij staat en de laatste avond vieren we met een authentiek Vietnamees diner op uitnodiging van onze gastheer en -dame van Queens Vis en Vinh Hoan. Het wordt zo’n typische avond waarbij de hele tafel wordt volgegooid met de heerlijkste Vietnamese gerechten. Ik heb mijn record springrolls eten keihard verbeterd, het eten is hier overheerlijk.
Het restaurant is al heel vroeg vrijwel leeg. Waarom gaan al die mensen zo vroeg eten, vraag ik me af? Het antwoord is simpel. Vietnamezen beginnen vroeg met werken en eten daarom ook eerder vanaf het moment van ontbijten. Op het platteland ontbijten ze meestal al om 05.00 uur ’s ochtends, waardoor de lunch zich verplaatst naar 10.30 uur en het avondeten naar 16.00 uur ’s middags. En om 09.00 uur ’s avonds liggen ze in bed.
[perfect_quotes id=”13315″]
Vandaag hebben we een lange reis voor de boeg. We bezoeken namelijk de farms en visverwerkingsfabrieken van Vinh Hoan. Om daar te komen, zitten we zo’n 4 uur in een busje en gaan we ook nog een minuut of 20 met de boot.
Ik ben achteraf blij dat we die trip hebben gemaakt, want zo kon ik met eigen ogen zien dat ze hier goed bezig zijn. Bij Vinh Hoan werken in totaal 6.000 mensen onder leiding van mevrouw Khan die met veel passie en toewijding dit bedrijf ruim 20 jaar geleden heeft opgericht .
We maken een tussenstop onderweg om te ontbijten. Op tafel verschijnt rijst met keuze uit kip of geroosterd varkensvlees, groenten, chili en Vietnamese koffie.
Ik vraag aan een van onze gastvrouwen of ze normaal altijd thuis of buiten ontbijten. Ik zie namelijk overal aan de weg dit soort eettentjes staan. Ze eet het liefst buiten de deur, vertelt ze met een glimlach, omdat de Vietnamese keuken zoveel variatie heeft en ze buiten de deur steeds weer een andere keuze kan maken in een van de vele restaurantjes die Ho Chi Minh rijk is. Ze houdt ervan om iedere dag iets uit een andere regio te eten.
Ons bezoek aan Vinh Hoan is ‘pretty impressive’. Wat een bedrijf. We mogen overal kijken, fotograferen en filmen. Hier hebben ze niets te verbergen. Binnenkort ga ik een uitgebreid artikel schrijven over de pangakweek en dan ga ik in op alle dirty details die helemaal niet dirty blijken te zijn bij dit bedrijf. Leuk detail, Teun van de Keuken kwam hier jaren geleden al voor de Keuringsdienst van Waarde en wat hij ervan vond kun je zien in deze uitzending.
De gastvrijheid van Vinh Hoan houdt maar niet op, want we worden getrakteerd op een uitgebreide lunch met traditionele Vietnamese recepten. Ik eet voor het eerst van mijn leven echt verse panga. Het is een soort sticky fried panga waarvan ik het recept nog even moet ontfutselen, want de marinade was hemels lekker. Wel proef ik gelijk dat de panga veel aardser smaakt dan wat ik gewend ben. Ook worden we getrakteerd op onder andere grote garnalen en pompoenbloemen.
[perfect_quotes id=”13316″]
Na een uitgebreide rondleiding, een geweldig lunch en een boottrip naar de farms waar de panga geweekt wordt, is het tijd om weer de bus in te gaan. Een rit van 4 uur naar de airport en ik zit er een beetje doorheen. Zoveel mooie indrukken en zo weinig energie over. Ik val in slaap tegen de brede schouder van Jelmer (we snapten daarna gelijk ook waarom hij zo hard traint), schrik wakker (ik hoop niet dat ik op hem heb gekwijld, maar waarschijnlijk wel) en probeer mezelf met chocolade weer fit te krijgen. Helaas pindakaas, de koek is even op (om maar even in de foodietermen te blijven). Na een snelle douche en schone kleren ben ik weer helemaal het dametje en we vertrekken naar de airport. Ons bliksembezoek zit erop en we sluiten 48 uur Vietnam af met een goed glas wijn.
[perfect_quotes id=”13317″]
Ik ben knikkebollend aan het typen. Het is wat, zo’n bliksembezoek aan Vietnam. Ik ruik de vers afgebakken croissantjes en zit uitermate comfortabel in een Airbus A380 van Emirates te wachten op mijn 3e ontbijt van vandaag (don’t ask). Wat heb ik geleerd van de afgelopen 48 uur?
… naar Vietnam wil ik terug op vakantie. Ik wil meer van dit land zien met de vriendelijke mensen en nog veel meer proeven van al dat heerlijke eten. Hier kun je trouwens ook prima op vakantie met een kind.
… vliegen met Emirates is levensbepalend. Nu wil ik nooit meer anders.
… panga kan wel degelijk verantwoord worden gekweekt. Queens Vis en Vinh Hoan hebben dat aan me bewezen. Over smaak valt natuurlijk te twisten, maar de pangafilet die je van het merk Queens koopt, is prima in orde. Dat zijn geen ‘met hormonen ingespoten plofvissen die met teveel tegelijk in elkaars poepwater leven’, zoals zo vaak wordt beweerd. Ik kom nog met een informatieve blog waarin ik veel meer vertel over de kweek van panga en de verwerking. De informatie die ik daarover nu heb verzameld is gebaseerd op de bedrijfsvoering van Vinh Hoan en is dus niet bepalend voor alle pangakweek in Vietnam. Het is ook geen publiciteitscampagne, maar een feitelijke weergave van hetgeen ik heb gezien en gevraagd bij dit (beursgenoteerde) bedrijf. Een mening ergens over hebben is goed, maar die moet wel ergens op gebaseerd zijn; wees kritisch, vraag door, ken je feiten en oordeel daarna pas. Dat heb ik ook in levende lijve ondervonden. Kijk maar met welke tweet van mij dit allemaal is begonnen.
… ik vond het heerlijk om een paar dagen voor mezelf te hebben, maar ben nu oh zo blij dat ik straks mijn mannen weer kan knuffelen.
Dank je wel voor de 48 uur indrukwekkend Vietnam, ik kom graag weer een keer bij je eten.
Volg Francesca Kookt! ook op Facebook, Twitter, Google+, Bloglovin’ of Instagram.
