Ik doe niet aan voornemens. Een bucket list heb ik ook niet, want ik hou me er toch nooit aan. Mijn leven is een aaneenschakeling van momenten en ontmoetingen die weer leiden tot nieuwe inspiratie en ideeën. ‘Vroeger’ was ik daar heel anders in. Had ik lijstjes met dingen die ik wilde. Het leek wel alsof de lijstjes me gingen achtervolgen. Blijkbaar gedij ik beter in een structurele wanorde. Ik heb het maar geaccepteerd.
Toch schrijf ik vandaag een blogje voor jullie met mijn goede voornemens. Alleen zijn ze niet van mij, maar van de Mr. Gisteren vroeg ik hem in de auto wat hij anders zou willen zien. Specifiek aangaande ‘zijn’ kleine irritaties in ‘mijn’ keuken. Hij begon te grijnzen. Dat is altijd een goed teken. Daar komen ze, ik ben benieuwd wat ervan terecht gaat komen. Een ding weet ik al zeker, de geitenkaas komt er bij hem niet meer in.
1a. Direct de keuken opruimen nadat ik heb gekookt.
En als ik dan toch bezig ben kan ik wellicht de rest van het huis ook meenemen. Hij heeft de afgelopen maanden getracht het me te leren door het goede voorbeeld te geven. Wat ik hem niet heb verteld is dat ik daardoor niet actiever word. Want als hij de keuken opruimt, hoef ik het niet meer te doen. Niet waar?
1b. Alternatief: direct de keuken opruimen terwijl ik aan het koken ben.
Hij kent niemand die zo snel de keuken kan laten ontploffen als ik. Hij heeft een punt, ik beken.
2. Geen restjes eten meer weggooien van het eten dat hij heeft gekookt.
Dan hebben we het dus over de 2x per maand dat hij kookt. En de laatste keer was het welgeteld 1 eetlepel. In volle onschuld kieperde ik dat weg. Geen idee dat hij dat de volgende dag nog als volwaardige lunch wilde nuttigen.
3. Geen ingewikkelde ontbijtjes meer voorschotelen.
Op het moment dat hij zin heeft in een boterham met pindakaas of een gebakken ei kom ik aanwandelen met briochepudding met noten, pancakes en scrambled eggs. Ik mag dat prima zelf eten en op de blog zetten voor jullie, als hij het maar niet meer hoeft te eten. En met een gebakken ei bedoelt hij alleen een gebakken ei. Daar hoeven ook geen frutsels op.
4. Doordeweeks op een normaal tijdstip eten.
Dat ik de hele dag in de keuken sta en het dan toch nog presteer om het eten ‘s avonds pas om half 8 op tafel te zetten. Hij vindt het knap en zegt dat het niet per se aan mijn planningsvermogen ligt, maar stipt het toch voorzichtig aan.
5. Dat we samen uit eten gaan zonder dat ik constant foto’s maak.
Het is me in 2015 slechts 1x gelukt om geen foto’s te maken tijdens een etentje. Ondanks dat het zalig was en de bordjes er prachtig uitzagen. Behalve bij het dessert, toen moest het echt even. Dus eigenlijk is het me helemaal niet gelukt. Ok, misschien snap ik zijn punt.
6. Ophouden met hem geitenkaas leren eten.
Hij haat geitenkaas. Geeft het ook specifiek aan als we uit eten gaan. Ik ben eigenwijs en heb het idee dat ik hem toch aan de geitenkaas kan krijgen en probeer steeds weer iets anders uit. Meestal ruikt hij het, maar hij heeft het ook weleens gegeten zonder dat hij wist. Dat vertelde ik gisteren in de auto en stond bijna aan de kant van de snelweg. Geen geitenkaas meer dus.
Dat was het. Meer kon hij niet bedenken. Nou ja, dat ik niet zo vaak op de bank in slaap moet vallen, maar dat heeft dan weer niets met eten te maken. Valt reuze mee eigenlijk en de irritatiepuntjes die ik had verwacht kwamen niet eens in het lijstje voor. Zoals dat ik veel te weinig saoto voor hem maak, regelmatig lauw eten serveer omdat ik het eerst op de foto moet zetten en laten we die constante stapel aan kartonnen dozen in de gang niet vergeten. Eigenlijk is hij niet zo moeilijk, maar dat wist ik allang.
Daar ga ik dan met mijn goede voornemen om geen goede voornemens meer te hebben. Maar voor mijn Mr doe ik het met liefde.
Hoe zit het met jullie voornemens op eetgebied? Doe je daar aan of ben je net als ik en ‘zie je het wel’?
