Dat ik naar Indonesië zou vertrekken om op zoek te gaan naar de oorsprong van specerijen met Verstegen stond al een tijdje vast. En toen was ik opeens zwanger. Wat een mooi nieuws en wat waren we (en zijn nog steeds) blij. De reis naar Indonesië had ik een beetje verdrongen, vooral de eerste weken. Al was het alleen maar omdat ik niet aan eten wou denken en vooral geen etensgeuren kon ruiken. Toen ik langzaam weer bij zinnen bij kwam zo aan het einde van het eerste trimester werd het tijd om mijn zaakjes te regelen en ook om te besluiten of ik nou wel of niet zwanger naar Indonesië kon en wilde gaan. En wilde Verstegen mij überhaupt wel in de filmpjes hebben met een dikke buik? Dat laatste was zo opgelost en ze vonden het geen enkel probleem (hulde!), maar hoe zat het medisch en wat kan een zwangere verwachten in een Aziatisch land waar ze nog nooit is geweest?
Heel eerlijk, ik maakte me er een beetje zorgen over. Ik kan me wel gedragen als een wereldreizigster, maar als je zwanger bent spelen er toch andere emoties mee die je niet altijd in de hand hebt. En het laatste wat je wilt is je baby in gevaar brengen. Maar goed, ik kende het land volledig niet en besloot te rade te gaan bij experts voordat ik mijn beslissing zou nemen. Vandaag vertel ik jullie alles over de beste voorbereiding om zwanger naar Indonesië te gaan en wat je vooral allemaal wel kunt eten daar.
Hallo verloskundige: zwanger naar Indonesië, wat vind jij er eigenlijk van?
Die was er heel duidelijk over en dat vond ik een prettige gedachte. Zo’n verre en intensieve reis raad ze af in het eerste trimester van de zwangerschap. Er zijn dan gewoon nog teveel onzekere factoren. Echter, daarna is het een heel ander verhaal. Reizen als je tussen de 4 en 6 maanden zwanger bent is juist heel goed te doen. Mits je je goed voelt en op een aantal dingen goed let. En daar kom ik in deze blog nog verder op terug. Vooral ook als het gaat om eten. Op dat moment herinnerde ik me dat ik bij de vorige zwangerschap ook 3 weken naar Suriname was geweest. Oeps, even vergeten en dat ging eigenlijk ook prima. Zelfs de hitte kon ik prima handelen en ik was toen al bijna 6 maanden zwanger.
En de mening van de reisarts?
Je gaat naar de reisarts voor je inentingen, advies over malaria en andere medische aspecten die met je reis te maken hebben. In het geval van Indonesië heb je dan een Hepatitis-A en DTP-prik nodig. Voor de eerste was ik nog zeker zo’n 10 jaar beschermd door vorige inentingen, maar de DTP moest overnieuw. Beide mag je gewoon hebben als je zwanger bent, maar dat doen ze liever pas na 4 maanden. Ook hier zat ik dus weer goed. Wel moest ik voor de inenting tekenen. Oftewel: het is veilig, maar we zijn er niet verantwoordelijk voor. Dat vond ik dan wel weer apart. Risico op malaria lag wat gevoeliger. Je mag namelijk absoluut geen malariapillen slikken als je zwanger bent en dat is een risico als je naar malariagebieden gaat. Op Bali (geen malaria(, Java en Zuid-Sulawesi (alleen normale muggenwering) is dat geen probleem, maar op de andere eilanden komt allemaal malaria voor. En dat is precies waar ik heen ging.
Wat doe je dan? Extreem voorzichtig zijn. Je mag wel smeren met een product met DEET tot 30% en dat deed ik constant. Verder sliep ik onder een klamboe waar nodig, droeg ik vooral met zonsopgang- en ondergang (dan zijn malaria-muggen actief) zoveel mogelijk bedekte kleding en was ik beste vrienden met de airco. Want muggen haten deze. En dat ging hartstikke goed, ik heb geloof ik 1 klein prikje gehad in mijn arm en dat was midden op de dag en verder ben ik bult-vrij naar huis gekeerd. Advies aan andere zwangeren: ik kon er weinig aan veranderen, aangezien we juist op deze eilanden moesten filmen. Maar als je zwanger op vakantie gaat, reis dan gewoon naar een malaria-vrij gebied. Dan heb je al dat gezeur niet.
Gaat dat vliegen een beetje?
Voor mij persoonlijk wel. Ik had me goed voorbereid en zat in het vliegtuig met een slaapkussentje en vliegtuigsokken. Wat eigenlijk gewoon steunkousen zijn, maar ja je moet wel met al dat vocht wat je vasthoudt als je zwanger bent. Olifantspoten in slippers staan ook niet echt charmant. Ik heb de vlucht als prettig ervaren en sliep ook heel goed. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. We vlogen trouwens met KLM, aanrader. Ook qua eten.
In Indonesië kun je heel makkelijk van eiland naar eiland hoppen met het vliegtuig. Garuda Indonesia zou ik daarvoor aanraden. Het is alsof je de bus neemt en de binnenlandse ticketprijzen zijn heel laag.
Het belangrijkste van allemaal: hoe zit het met het eten?
Ja ja, je stuurt mij zwanger naar Indonesië en dan wil ik natuurlijk nog steeds eten! Nou…dat is gelukt hoor. Mijn hemel, wat is het eten daar goddelijk lekker! Natuurlijk moest ik ook hier een beetje oppassen, maar dat voelde absoluut niet als beperkingen:
– Geen water uit de kraan drinken: sowieso niet, ook als niet-zwangere. Gelukkig drinkt iedereen water uit de fles en krijg je in alle hotels ook standaard flesjes water. IJsblokjes zijn ook gemaakt van mineraalwater. Zorg dat je de hele dag blijft drinken, want Indonesië is warm en benauwd.
– Drink waar je kan uit een verse kokosnoot, waanzinnig lekker en is ook nog eens goed voor je. Je kunt ook overal verse sappen (ananas!) en ijsthee bestellen. Vraag wel of ze de ijsthee zonder suiker willen maken, want anders vallen je tanden spontaan uit je mond. Of je moet dat lekker vinden, dan zeg ik niets.
– Pas op met rauwe groenten: je weet namelijk niet met welk water het is gewassen. Dus even klaar met de salades, die komen in Nederland wel weer. Gelukkig zijn er genoeg gebakken of gestoofde groentegerechten waar je los mee kunt gaan. Roergebakken kangkung (Indonesische spinazie) bijvoorbeeld, ook nog eens super gezond!
– Van foodstalletjes op straat maak je foto’s, maar daar eet je als zwangere (meestal) niet: alle mensen zijn lief en koken vast waanzinnig lekker. Maar op straat weet je niet hoe het met de hygiëne is gesteld. Het is heel verleidelijk, maar sla dat gewoon even over nu. Behalve als je weet dat het echt vers is, dan is het een ander verhaal.
– Hoera, in Indonesië houden ze niet van rauw: geen rauwe vis en geen rosé gegaard vlees, de hemel voor zwangeren. Alles is gebakken, geroosterd, gekookt of gestoofd en daar worden we blij van. Vis at ik trouwens alleen als ik wist dat het echt vers was, van een slechte garnaal kun je namelijk serieus ziek worden.
– Eet mee met de locals: nasi goreng als ontbijt, soep met nasi als lunch en wederom warm eten in de avond. Gewoon doen. Als je eet zoals de locals krijg je het meest verse eten. Die croissantjes en jam in de ochtend zien er misschien lekker uit, maar het is allemaal fabriekseten, mierzoet en niet lekker. En als je 3x per dag een flinke portie eet, heb je tussendoor geen behoefte aan snacks.
– Herken je niet wat je aan het eten bent of vind je het een rare geur hebben, eet het dan niet: zeker voor mij was dat lastig, ik stop namelijk altijd alles in mijn mond omdat ik het wil proeven. Maar daar ben ik wel een beetje voorzichtig mee geworden. Liever een bordje nasi met saté dan iets ondefinieerbaars waarvan ik niet wist hoe ik erop zou reageren. En geloof me, die saté wil je echt niet missen daar!
Nou lijkt dit wellicht een waslijst van dingen die je allemaal niet kan en mag doen, maar dat valt reuze mee. Wie mij een beetje gevolgd heeft op Instagram, heeft gezien dat ik bizar lekker heb gegeten daar. En ik ben geen seconde misselijk, duizelig of anderszins geweest.
Zwanger naar Indonesië is dus zeker goed te doen! Het is een waanzinnig land, met super lieve mensen die alles voor je willen doen (zeker als je zwanger bent) en ik voelde me er vanaf dag 1 al thuis. Ik ga zeker nog een keer terug met mijn gezin. Misschien een keer chillen op Bali en als de kids groter zijn zou ik graag samen een grotere reis willen maken, misschien gecombineerd met Vietnam. En dan ga ik ALLES eten wat ik tegenkom, ha!
Tekst: Francesca
