Afgelopen juni bracht ik drie geweldige dagen door in Nedersaksen. Dit prachtige gebied in het Noordwesten van Duitsland herbergt meer culinaire geheimen dan ik had verwacht. Zo ontdekte ik dat asperges niet alleen uit Limburg komen. Nee, de spargeln (Duits voor asperges) uit Nedersaksen zijn befaamd. Over een afstand van 750 kilometer vind je hier de Nedersaksische aspergeroute. Deze begint in Burgdorf, nabij Hannover, en voert helemaal tot de zuidelijke Lüneburger Heide en zelfs nog verder. Geweldige tip voor alle aspergeliefhebbers onder jullie. Noteer ‘m maar vast in jullie agenda voor mei 2016. Sla dit artikel over Hannover dan ook op in je favorieten, weet je gelijk waar je culinair moet wezen bij het begin van je tripje.
Na mijn dag in Hannover ga ik op zoek naar de culinaire geheimen van het gebied rond het dorpje Müden. Met de auto tuf ik een uur door het prachtige gebied en neem ergens braaf de afslag na de dwingende aanwijzing van mijn navigatiedame. Ik rij op een verlaten weg tussen de aspergevelden en heb even het idee dat dit nooit goed gaat komen. Totdat ik opeens voor de deur sta bij Spargelhof Witthöft in Wietzendorf, het aspergebedrijf en boerderij van Heinrich en zijn familie. Het boerenbedrijf bestaat al sinds 1880 en gaat 6 of 7 (ze zijn de tel kwijt) generaties mee. In de afgelopen 56 jaar hebben ze zich geconcentreerd op de teelt van asperges en mais.
Op het grote erf heerst rust en ik word zeer vriendelijk ontvangen door vader en dochter. We nemen plaats op een bankje en onder het genot van een koffie kijk ik naar het stilleven wat voor mij staat. Bij dit aspergebedrijf worden alleen de beste asperges verkocht, maar de buitenbeentjes krijgen ook een plaats. Op tafel als ‘topf models’, zodat iedereen ze kan bewonderen.
Bij Witthöft staan de maanden mei en juni volledig in het teken van asperges. Ze hebben meerdere aspergevelden in dit gebied en leveren hun asperges aan gerenommeerde restaurants. Ook hebben ze een boerderijwinkel waar mensen van heinde en ver naartoe komen om asperges te kopen. De asperges komen zo van het veld naar de boerderijwinkel en daar worden ze gewassen en naar wens ook nog geschild. De koeling staat vol met verse asperges, ik kan niet wachten om er straks mijn tanden in te zetten.
Ik weet niet waar ik nou meer van onder de indruk ben. De aspergevelden, de verbondenheid van de gezinsleden met het boerenbedrijf of hun innovatieve manier van boeren. Want met asperges alleen kun je niet een heel gezin onderhouden. Zo hebben ze een 24-uurs tapmachine buiten gebouwd waar je een beker verse melk kunt tappen. Daarnaast staat een vending machine. Deze keer niet met blikjes fris, chocolade en snoep. Nee, met eieren, boter, worst en meer van eigen boerderij. Zo kun je ook je boodschappen doen na sluitingstijd. Jong en oud komen hier op af. Mensen die een dagje gaan fietsen rijden ervoor om en de jeugd komt ’s nachts na het stappen langs. Want een gebakken ei met worst gaat er dan wel in.
Ben je in de buurt, rijd dan zeker even langs voor je inkopen in de boerderijwinkel. Ze verkopen naast hun eigen producten ook producten van collega-boerderijen uit de regio. Een beker melk uit de tapmachine mag je echt niet overslaan. Alsof je een milkshake drinkt. Zo vers, vol en lekker is deze melk. Een site van ze kon ik niet vinden, het adres is Klein-Amerika 85 in Wietzendorf.
Nadat ik mijn wagen heb volgeladen met verse asperges vertrek ik naar Müden. Een prachtig dorpje dat ooit decor heeft gestaan voor een van de sprookjes van de gebroeders Grimm. Tenminste, dat denk ik. Want al rijdend en wandelend door Müden heb ik het idee dat ik in een hele andere wereld ben. De rust, de bouwstijl die met veel respect en liefde is gerestaureerd en de vriendelijke mensen laten mij ontspannen. En genieten.
Ik overnacht in het familiehotel Niemeyers Romantik Posthotel, gelegen aan de Hauptstraße. Ook hier lijkt de tijd stil te hebben gestaan als ik over de klinkertjes naar de ingang wandel. Maar niets is minder waar als ik begeleid word naar mijn suite waar aan alles is gedacht. Ultiem comfortabel, heerlijke bedden en een prachtige badkamer met regendouche. Stiekem wil ik nu al naar bed, maar er staan me nog een paar verrassingen te wachten.
Het Niemeyers Posthotel heeft namelijk een zeer goed restaurant. In Schäferstuben zwaait Alexander Niemeyer de scepter en ik heb vanmiddag de eer om gezamenlijk op traditionele wijze asperges (jawel, van Spargelhof Witthöft) te bereiden.
De asperges worden op klassieke wijze gekookt in bouillon met kruiden, zout, suiker en bouillon. Daar maken we gekookte aardappelen bij met peterselie en een hollandaise saus. Alexander bakt er ook nog even de beste kalfsschnitzel bij die ik in mijn leven ooit heb gegeten en ik mag daarna plaatsnemen in de tuin. De tuin…waar ik mezelf direct in verlies en verliefd op word. Dit vind ik misschien wel het mooiste plekje van het hele hotel. Zo sereen, prachtig onderhouden en een verzameling van verborgen hoekjes waar je je even helemaal kunt terugtrekken.
Ik eet in de tuin en kom tot rust. Het eten is zalig en ik geniet met volle teugen. Nadat ik opgeladen ben, is het tijd voor een wandeling door Müden met gids Iris. Iris kent het hier op haar duimpje en kan bijzonder gepassioneerd vertellen over ‘haar’ dorp. Maar heel eerlijk, ik was doodmoe van de dag en kon niets meer in me opnemen. Ik genoot van de wandeling, de prachtige plekken die ze me liet zien en haar enthousiasme. Maar ik heb geen idee meer wat ze heeft gezegd. Wel heb ik mooie foto’s gemaakt, dus wandel gerust even met me mee.
Om 8 uur ’s avonds stap ik onder de regendouche en leg daarna mijn hoofd op het kussen. Ik ben direct vertrokken, droom van gekke asperges en rondvliegende schnitzels en heb een van de beste nachtrusten in tijden.
De volgende dag ga ik aan de wandel en ontdek de prachtige Heidschnuckenweg op de Lüneburger Heide. Het was een wandeling van 13km waar ik uiteindelijk 9km van heb gemaakt, omdat ik ergens per ongeluk linksaf ben gegaan waar ik rechtsaf moest. Typisch iets voor mij aangezien ik niet zo’n wandelaar ben. Maar ik ben wel heel blij dat ik deze wandeling heb gemaakt, want het gebied hier is fenomenaal mooi. Ik eindigde mijn wandeling bij ‘Gasthaus Zur alten Fuhrmannsschänke‘ waar ik het traditionele gerecht ‘Heidschnucke’ heb gegeten. Dit is een schapensoort dat op de Lüneburger Heide leeft en deze wordt zacht gegaard met eigen jus, aardappelen en boontjes. Simpel en zalig, vooral als je het op hun heerlijke terras in het zonnetje eet. Gelukkig bracht een aardige taxichauffeur me na de maaltijd weer terug naar mijn auto, want nog een keer 9km was wellicht iets te enthousiast geweest 😉
Dit was dag 2 van mijn culinaire #JoinGermanTradition reis naar Nedersaksen. De reis heb ik gemaakt op uitnodiging van Germany Travel, kijk voor meer informatie over reizen naar Duitsland eens op hun uitgebreide website. Kijk voor meer informatie die specifiek gaat over Nedersaksen eens op deze site.
Volg Francesca Kookt ook op Facebook, Twitter, Google+ en Bloglovin’.
Mijn leven achter de schermen zie je op Instagram (francescakookt) en video’s bekijk je op YouTube!
